Gotowość szkolna dziecka z uszkodzonym narządem słuchu

Współczesna cywilizacja wymaga od człowieka chcącego się w niej odnaleźć rozległej wiedzy i wielu różnorodnych umiejętności. Tempo życia i jego wielowymiarowe płaszczyzny narzucają ciągłe poszukiwanie nowych rozwiązań, które są możliwe do odnalezienia tylko wtedy, gdy pozyskujemy nową wiedzę i nowe umiejętności. Świat zmusza więc współczesnego człowieka do niespotykanej dotąd aktywności. Żeby sprostać tym wymaganiom, trzeba się do tego dobrze przygotować. W dalszym ciągu miejscem, w którym w dużej mierze to przygotowanie następuje, jest szkoła. Wiadomo jednak od dawna, że nie wystarczy do szkoły po prostu przyjść i zacząć się uczyć. Przed rozpoczęciem nauki szkolnej też należy się do niej przygotować. Do tej pory to przygotowanie odbywało się zarówno w domu rodzinnym, jak i w przedszkolu. Od momentu wprowadzenia w polskim systemie oświatowym klasy wstępnej większość dzieci uczęszczała do niej przygotowując się do rozpoczęcia nauki szkolnej. Był też taki okres w ostatnich czasach polskiej edukacji, że klasa wstępna była obowiązkowa i wszystkie dzieci sześcioletnie uczęszczały do tzw. zerówki.            Obecnie, zgodnie z wytycznymi Ministerstwa Edukacji Narodowej wszystkie dzieci obowiązuje roczne przygotowanie przedszkolne. Obejmuje ono dzieci pięcioletnie. Poddawane są one diagnozie gotowości szkolnej. Ma ona na celu określenie poziomu przygotowania danego dziecka do rozpoczęcia nauki szkolnej. Na jej podstawie nauczyciele przedszkola opracowują indywidualne programy wspomagania rozwoju dziecka i realizują je w ciągu roku poprzedzającego naukę szkolną. Wyniki diagnozy udostępniane są rodzicom, aby poznali stan gotowości swojego dziecka do rozpoczęcia nauki szkolnej, a w niektórych  przypadkach również poradniom psychologiczno-pedagogicznym, do których zostaje skierowane dziecko potrzebujące bardziej specjalistycznej, pogłębionej diagnozy związanej ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Diagnoza przedszkolna jest obowiązkowa dla wszystkich dzieci, również niepełnosprawnych. Jest ona szczególnie dla nich korzystna, ponieważ umożliwia poznanie indywidualnych możliwości i potrzeb oraz pozwala na przeprowadzenie programu wspomagania  rozwoju dziecka. Program ten może wpłynąć w znaczący sposób na osiągnięcie przez diagnozowane dzieci gotowości szkolnej.Opisane powyżej zmiany w polskim systemie edukacji były jednym z powodów, dla których podjęto badania nad współczesną rzeczywistością dotyczącą gotowości szkolnej dzieci z wadą słuchu. Prace rozpoczęto od opracowania nowego zestawu narzędzi diagnozujących gotowość szkolną dziecka z uszkodzonym narządem słuchu. Wskazaniem do opracowania zestawu były też informacje zebrane przez autorkę z różnych placówek zajmujących się tymi dziećmi (ośrodków szkolno-wychowawczych, szkół dla niesłyszących i słabosłyszących, poradni specjalistycznych dla dzieci z wadą słuchu, poradni psychologiczno-pedagogicznych) dotyczące sposobów, przebiegu i narzędzi wykorzystywanych w diagnozowaniu dojrzałości szkolnej dzieci z uszkodzonym narządem słuchu.  Z badań tych wynika, że dzieci diagnozowane są różnego typu narzędziami nie zawsze przeznaczonymi do tego typu diagnozy i nieuwzględniającymi specyfiki rozwoju tych dzieci, a część z nich nie jest w ogóle diagnozowana. W Polsce do tej pory został opracowany tylko jeden Test Dojrzałości Szkolnej Dzieci z Wadą Słuchu (U. Eckert,1986).Ważnym czynnikiem, który również spowodował opracowanie nowych narzędzi diagnostycznych był fakt, iż w ostatnich latach znacznie zmieniła się rzeczywistość dotycząca diagnozowania, rehabilitacji i kształcenia dzieci z wadą słuchu. Autorka niniejszego opracowania diagnozując gotowość szkolną dzieci z wadą słuchu zweryfikowała w praktyce nowe narzędzia oraz zbadała pewien wycinek aktualnej rzeczywistości związany z gotowością szkolną dzieci z wadą słuchu i jej powiązaniami z innymi sferami ich życia i rozwoju.