Słucham i uczę się mówić Wyrażenia dźwiękonaśladowcze

Wykrzyknienia i wyrażenie dźwiękonaśladowcze pojawiają się pod koniec pierwszego roku życia dziecka. Pełnią bardzo ważną rolę w rozwoju mowy i komunikacji. Dla wielu dzieci jeszcze przez kolejne dwa lata pozostają jedynym sposobem przekazywania znaczeń. Onomatopeje w naturalny sposób umożliwiają dziecku ćwiczenie kompetencji komunikacyjnej (umiejętności porozumiewania się) i artykulacji. Wyrażenia dźwiękonaśladowcze i wykrzyknienia zbudowane są najczęściej z sylaby otwartej, najłatwiejszej artykulacyjnie, ale pojawiają się tu niemal wszystkie spółgłoski z systemu języka. Dzięki temu dziecko ma możliwość ćwiczenia wymowy także trudnych spółgłosek, ale w ułatwionej sytuacji komunikacyjnej. Wyrażenia dźwiękonaśladowcze nazywają nie tylko zwierzęta, ale także przedmioty i zjawiska dziejące się wokół dziecka. Pełnią tym samym rolę rzeczownika, czasownika, przymiotnika i przysłówka. Budują w ten sposób system językowy dziecka, pozwalający mu opowiadać o otaczającym świecie. Dla dzieci z opóźnionym rozwojem mowy oraz z zaburzeniami komunikacji językowej opanowanie wyrażeń dźwiękonaśladowczych i wykrzyknień jest niezwykle ważne ponieważ buduje pewność skutecznej komunikacji. Ćwiczenia powinny odbywać się codziennie przez 6 minut, czas ten może zostać podzielony na dwie sesje. Warunkiem koniecznym jest użycie słuchawek. Takie postępowanie jest uzasadnione badaniami klinicznymi. Podczas słuchania dziecko musi być odgrodzone od innych bodźców dźwiękowych oraz mieć bezpośrednią stymulację analizatora słuchu. Pomoc przeznaczona jest dla dzieci: - dwujęzycznych - niedosłyszących - z niezakończonym rozwojem mowy - z wadami wymowy - z afazja i alalią - z zaburzeniem komunikacji językowej - z zaburzeniami rozwojowymi i genetycznymi Praca z książeczką Wyrażenia dźwiękonaśladowcze poprawia koncentrację i uwagę dziecka oraz jest drugim etapem w nauce czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną Środek: 24 strony z ilustracjami + płytka CD